зорка

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

зо́р-ка

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. нябеснае цела, якое можна бачыць простым вокам у форме ззяючай кропкі на начным небе ◆ Палярная зорка. Зорка першай велічыні. Узыходзячая зорка. Зорак з неба не хапае. Верыць у сваю зорку. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 311. — 968 с.
2. перан. пра дзеяча мастацтва, навукі, спартсмена ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
3. фігура, а таксама прадмет з трохвугольнымі выступамі па акружнасці ◆ Пяціканцовая зорка. Марская зорка.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: зорны

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• зорная часіна

Этымалогія

Рус. зóрька 'зара', наўг., бранск. 'зорка', укр. зірка 'зорка'. Параўн. польск. zorza 'зара, зорка', чэш. zora 'ранішняя зорка'. Памянш. ад зара < зора (ці зоря) з суфіксам -к-а. Параўн. з іншымі суфіксамі балг. зорнѝца, серб.-харв. зóрњача, славен. zornica, zorjenica 'ранішняя зорка; Венера'. Значэнне зара (гл.) 'ранішняе святло' дало падставу для дыферэнцыяцыі значэнняў гэтага слова: 'афарбоўка неба' і 'зорка'. Для далейшай дыферэнцыяцыі важным было замацаванне суфіксальных утварэнняў для назвы адной ранішняй зоркі, а потым і зоркі наогул. Булахоўскі (Труди філол. ф-ту ХДУ, 3, 1956, 62) адзначыў, што ў ст.-рус. адбывалася дыферэнцыяцыя заря 'святло', зоря 'зорка'.

Пераклад

Рускаяru: звезда ж.