ціхі

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

ці́хі

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. ледзь чутны; нягучны ◆ Ціхі голас. Ціхі шум дрэў. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 908. — 968 с.
2. агорнуты цішынёй; зацішны ◆ Ціхі вечар.
3. без адзнак вялікага руху, спакойны ◆ Ціхая вёсачка. Ціхае жыццё.
4. лагодны, паслухмяны, пакорлівы ◆ Ціхі чалавек. Па натуры яна дзяўчына ціхая.
5. які праходзіць спакойна, без буйных праяў ◆ Ціхая радасць.
6. які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны ◆ Ціхая хада.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: ціхасць

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: тихий