гара
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
га-ра́
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: -гар-; канчатак: -а.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- значнае ўзвышша, што ўзнімаецца над мясцовасцю або выдзяляецца сярод іншых узвышшаў ◆ Каўказскія горы. Спускацца з гары. Снежная гара. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 181. — 968 с.
- мн. горная краіна, гарыстая мясцовасць ◆ Жыхары гор. Паход у горы.
- перан. вялікая колькасць чаго-н. складзенага ў кучу ◆ Гара дроў. Горы кніг.
- памяшканне, прастора паміж столлю і дахам у будынку; гарышча ◆ Злажыць сена на гару. Зёлкі сушаць звычайна на гары.
- вышыня, верх ◆ Шум чуўся з гары.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??
Пераклад правіць
|
|