вышыня
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
вы-шы-ня́
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- гл. высокі
- прастора і адлегласць ад якога-н. пункта або зямлі ўверх ◆ Глядзець у вышыню. Ляцець на вялікай вышыні. Узняць на вялікую вышыню што-н. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 172. — 968 с.
- узвышша, пагорак ◆ Заняць вышыню. Авалодаць вышынямі ваеннага майстэрства.
- у матэматыцы: адрэзак прамой, які злучае вяршыню геаметрычнай фігуры з яе асновай (або прадаўжэннем асновы) і перпендыкулярны ёй ◆ Вышыня трохвугольніка.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??