станоўчы

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

стано́ўчы

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: [staˈnɔu̯t͡ʃɨ]

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. які выражае адабрэнне, згоду ◆ Станоўчы водзыў. Станоўчая характарыстыка. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 783. — 968 с.
2. які мае дадатныя якасці, уласцівасці, які заслугоўвае адабрэння ◆ Станоўчыя вынікі. Станоўчая роля вынаходніцтва.
3. які характарызуецца дадатнымі якасцямі, рысамі ◆ Станоўчы герой п’есы.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: станоўчасць

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: положительный