слабы
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
сла́бы
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- які мае малую сілу, магутнасць ◆ Слабы чалавек. Слабы рухавік. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 760. — 968 с.
- нездаровы, хваравіты ◆ Слабая бабуля. Слабыя нервы.
- які не вызначаецца моцным характарам; нястойкі ◆ Слабая натура. Слабая воля.
- нязначны, малы ◆ Слабая падтрымка. Слабы ўдзел.
- дрэнны, няўмела падрыхтаваны, выкананы недастаткова ўмела і пад. ◆ Слабы вучань. Слабы раман. Сын слабы ў матэматыцы.
- ненасычаны, нямоцны ◆ Слабы раствор солі. Слабая гарэлка.
- нямоцна нацягнуты, свабодны ◆ Лейцы слаба нацягнуты.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??