гонта

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

го́н-та

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. дахавы матэрыял у форме невялікіх дошчачак, востра саструганых з аднаго боку і з пазам — з другога ◆ Ставіць хату пад гонтай. Злазь з даху, не псуй гонты. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 194. — 968 с.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: гонтавы, гантовы

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: гонт м.