глухі
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
глухі́
Прыметнік.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- пазбаўлены слыху ◆ Глухі чалавек. Падручнікі для глухіх. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 191. — 968 с.
- перан. неспагадлівы, раўнадушны ◆ Глухі да чужых патрэб.
- прыглушаны, невыразны ◆ Глухі трэск. Піяніна гучыць глуха.
- густы, цёмны, непралазны ◆ Глухі лес.
- ціхі, пустынны ◆ Глухі завулак.
- перан. позні ◆ Глухая восень. Глухая поўнач.
- без адтулін, суцэльны ◆ Глухая сцяна.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??