вугал
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
ву́-гал
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- у геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта ◆ Вяршыня вугла. Прамы вугал. Востры вугал. Тупы вугал. Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка. Сагнуць што-н. пад вуглом. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 149. — 968 с.
- месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н. ◆ Вугал дома. Пайсці за вугал. З-за вугла напасці.
- частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут ◆ Наймаць вугал.
- наогул прыстанак, месца, дзе жывуць ◆ Мець свой вугал.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
|
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??