вугал

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

ву́-гал

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. у геаметрыі: плоская фігура, утвораная дзвюма лініямі, якія выходзяць з аднаго пункта ◆ Вяршыня вугла. Прамы вугал. Востры вугал. Тупы вугал. Знешнія і ўнутраныя вуглы трохвугольніка. Сагнуць што-н. пад вуглом. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 149. — 968 с.
2. месца, дзе сутыкаюцца, перасякаюцца два прадметы або два бакі чаго-н. ◆ Вугал дома. Пайсці за вугал. З-за вугла напасці.
3. частка пакоя, які здаецца ў наймы, кут ◆ Наймаць вугал.
4. наогул прыстанак, месца, дзе жывуць ◆ Мець свой вугал.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: вуглавы

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: угол м.