асоба
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
а-со́-ба
Назоўнік, жаночы род.
Прыстаўка: а-; корань: -соб-; канчатак: -а.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- асобны чалавек як член грамадства ◆ Група асоб. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 42. — 334 с.
- чалавек як носьбіт пэўных уласцівасцей, якасцей, рыс ◆ Усебакова развітая асоба. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 43. — 334 с.
- іран. пра важнага або ганарлівага чалавека ◆ Важная асоба.
- граматычная катэгорыя, якая паказвае на таго, хто гаворыць (першая асоба), з кім гавораць (другая асоба), пра каго гавораць (трэцяя асоба) ◆ Я пішу. Ты пішаш. Ён піша.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
| Спіс роднасных слоў | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??