асоба

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

а-со́-ба

Назоўнік, жаночы род.

Прыстаўка: а-; корань: -соб-; канчатак: -а.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. асобны чалавек як член грамадства ◆ Група асоб. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 42. — 334 с.
2. чалавек як носьбіт пэўных уласцівасцей, якасцей, рыс ◆ Усебакова развітая асоба. Баханькоў А. Я. і інш. Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: Для сярэд. школы. — 3-е выд., перапрац. і дап. — Мн.: Нар. асвета, 1979. — С. 43. — 334 с.
3. іран. пра важнага або ганарлівага чалавека ◆ Важная асоба.
4. граматычная катэгорыя, якая паказвае на таго, хто гаворыць (першая асоба), з кім гавораць (другая асоба), пра каго гавораць (трэцяя асоба) ◆ Я пішу. Ты пішаш. Ён піша.

Роднасныя словы

Спіс роднасных слоў
прыметнiкi: асабовы, асаблівы

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: личность (ru), особа (ru) ж. Украінскаяuk: особа (uk) ж.