чаравель

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

чараве́ль

Назоўнік, мужчынскі род, адушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. тоўсты чалавек з вялікім жыватом ◆ А хіба тым чаравялём апходзіць, што людзям цяшка? Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слуцкага р-на і г. Слуцка. У 2 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — С. 544. — 576 с.: іл.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Этымалогія

Паходзіць ад ??