хмара

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

хма́-ра

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: -хмар-; канчатак: -а.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. вялікае, звычайна цёмнае воблака, якое прыносіць дождж, град, снег ◆ З-за лесу выпаўзала цёмная хмара. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 897. — 968 с.
2. перан. мноства, вялікая колькасць ◆ Хмара камароў.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: хмаравы

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: туча ж.