спакой

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

спа-ко́й

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: -спакой-.

Вымаўленне

IPA: []

Аўдыё

(файл)

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. стан цішыні, адсутнасць трывогі, хваляванняў, шуму ◆ Хвораму дзіцяці патрэбен спакой. Пакінуць каго-н. у спакоі. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 770. — 968 с.
2. ураўнаважанасць, фізічнае і душэўнае заспакаенне ◆ Прыемны спакой на душы. Захоўваць спакой.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• вечны спакой

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: спокойствие н.