самастойны

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

самасто́йны

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: [səmɐˈstoɪ̯nɨ]

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. які існуе асобна ад іншых; незалежны ◆ Самастойная дзяржава. Жыць самастойна. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 731. — 968 с.
2. здольны дзейнічаць сам, без чужой дапамогі ◆ Самастойны чалавек. Самастойныя паводзіны.
3. які робіцца сваімі сіламі або па сваёй ініцыятыве, без пабочнага ўплыву ◆ Самастойнае даследаванне.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: самастойнасць

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: самостоятельный