рэдкі

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

рэ́дкі

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. недастаткова густы, вадзяністы ◆ Рэдкі кісель. Рэдкая смятана. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 717. — 968 с.
2. які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны ◆ Рэдкая барада. Рэдкія зубы. Рэдкі невад.
3. размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго ◆ Рэдкія паўстанкі.
4. які складаецца з аддаленых адзін ад аднаго момантаў ◆ Рэдкія стрэлы. Рэдкі пульс.
5. які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу ◆ Рэдкая з’ява. Рэдкі госць. Рэдкі чалавек. Рэдка бачыцца. Рэдкія металы.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: рэдкасць

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: редкий