рашучы

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

рашу́чы

Прыметнік.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. цвёрды ва ўчынках, без хістанняў ◆ Рашучы чалавек. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 704. — 968 с.
2. які не дапускае пярэчанняў, цвёрды ◆ Рашучы адказ. Рашучыя меры.
3. найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго-н. ◆ Рашучы момант.

Роднасныя словы

Блізкае радство
назоўнікі: рашучасць

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: решительный