прывычка
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
пры-вы́ч-ка
Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- засвоеная на працягу часу схільнасць, манера паводзін, дзеянняў, якая стала звычайнай, пастаяннай ◆ Дрэнная прывычка. Увайшло ў прывычку займацца гімнастыкай. Узяць у прывычку. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 638. — 968 с.
- навык, уменне, набытае вопытам ◆ Без прывычкі касіць цяжка.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??