попел

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

по́-пел

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: -попел-.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. пылападобная шэрая маса, якая застаецца ад згарання чаго-н. ◆ Выбіць попел з люлькі. Ператварыцца ў попел. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 606. — 968 с.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: попельны

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: пепел м.