глеба

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

гле́-ба

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: -глеб-; канчатак: -а.

Вымаўленне

IPA: [ˈɣlʲɛba]

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. верхні слой зямной кары ◆ Гліністая глеба. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 191. — 968 с.
2. перан. аснова, апора ◆ Падрыхтаваць глебу для перагавораў.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: глебавы

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• выбіць глебу з-пад ног

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: почва ж.