гарызонт

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

га-ры-зо́нт

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: -гарызонт-.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. уяўная мяжа неба і зямной ці воднай паверхні, а таксама прастора неба над гэтай мяжой ◆ Ні воблачка на гарызонце. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 184. — 968 с.
2. уся бачная вакол назіральніка прастора, далягляд ◆ З самалёта адкрыўся шырокі гарызонт.
3. перан. круг ведаў, інтарэсаў, ідэй ◆ Студэнт з шырокім гарызонтам. Гарызонт паэта.
4. перан. круг дзеянняў, магчымасцей ◆ Перад моладдзю адкрыты шырокія гарызонты.
5. спец. узровень вады ў рацэ ці вадаёме ◆ Гарызонт вады ў рацэ.
6. спец. пласт адкладанняў горных парод, які вылучаецца па якой-н. прыкмеце ◆ Гарызонт вапняку.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• знікнуць з гарызонту

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Англійскаяen: horizon

Рускаяru: горизонт м.