гарт
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
гарт
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -гарт-.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- цвёрдасць металу, якая надаецца гартаваннем ◆ Сталь высокага гарту. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 184. — 968 с.
- перан. фізічная або маральная вынослівасць, стойкасць ◆ Чалавек старога гарту.
- спец. сплаў свінцу, волава і сурмы для адліўкі друкарскіх шрыфтоў ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??