гальштук

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

га́ль-штук

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Корань: -гальштук-.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам пад каўняром сарочкі, блузы ◆ Завязаць гальштук. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 180. — 968 с.

Роднасныя словы

Блізкае радство
прыметнiкi: гальштучны

Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы

• залажыць за гальштук

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: галстук м.