велічыня

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

ве-лі-чы-ня́

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. памер, аб’ём, працягласць чаго-н. ◆ Стол сярэдняй велічыні. Змераць велічыню пакоя. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 138. — 968 с.
2. колькасць чаго-н.; сума; лік ◆ Велічыня зарплаты. Велічыня асігнаванняў.
3. спец. усё тое, што можна вымераць, злічыць ◆ Пастаянная велічыня. Бясконца малая велічыня. Роўныя велічыні.
4. перан. пра чалавека, выдатнага ў якой-н. галіне дзейнасці ◆ Ён сусветная велічыня ў навуцы.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: величина ж.