бягун

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

бя-гун

Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.

Прыстаўка: бя-; корань: -гун-.

Вымаўленне

IPA: []

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. невялікі драўляны ці металічны вал, на якім паварочваліся дзверы ці аканіца ◆ Бягун мацаваўся да дзвярнога ці ставеннага палатна спецыяльнымі скобамі ці кольцамі.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Англійскаяen: runner (en)

Рускаяru: бегун (ru) (begun)