абалонка
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
| склон | адз. л. | мн. л. |
|---|---|---|
| Н. | абалонка | абалонкі |
| Р. | абалонкі | абалонак |
| Д. | абалонцы | абалонкам |
| В. | абалонку | абалонкі |
| Тв. | абалонкай (-аю) | абалонкамі |
| М. | абалонцы | абалонках |
| Пр. | (у) абалонцы | - |
абало́нка
Назоўнік, жаночы род.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: [a.ba.ɫon.ka]
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), тканіны або проста верхні слой чаго-н. ◆ Ядзерка арэха захавана пад моцнай абалонкай. ◆ Зямны шар мае цвёрдую абалонку — зямную кару. ◆ Абалонка аэрастата. // Назва некаторых покрыўных тканак. ◆ Слізістая абалонка. ◆ Рагавая абалонка. ◆ Сеткавая абалонка. ◆ Радужная абалонка.
- перан. форма вонкавага выяўлення якога-н. унутранага зместу ◆ Пад знешняй фантастычнай абалонкай падання мы бачым яе [легенды] рэальную аснову. Івашын.
- устар. шыба ў акне (таксама оболонечка — фортачка, старабеларускае оболонкі — плеўкі жывёл, што выкарыстоўваліся як шыбы ў вокнах)
Этымалогія правіць
Параўн. укр. болона «тонкая плеўка», чэшск. blána, польск. bɫona, якія, магчыма суадносяцца з лац. follis «пузыр», лац. folliculus «плеўка», ад праіндаеўрапейскага *bʰolǵʰnis, хаця лінгвагеаграфія гэтых слоў супярэчыць непасрэднаму супастаўленню з лацінскімі формамі. Яшчэ менш верагодна з фармальнага і семантычнага боку супастаўленне з грэч. φολίς «луска». Існуе здагадка аб генетычнай суаднесенасці з праслав. *реlnā, *реlеnā, руск. пелена, дапускаючы змяшчэнне р/b.