існаваць
Беларуская
правіць
існаваць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
Дзеяслоў.
Корань: --.
Вымаўленне правіць
IPA: []
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- Быць у наяўнасці; мецца. ◆ Перастаць існаваць. ◆ Гэта была самая найкарацейшая сцежка, каб прайсці лес, і існавала яна тут здаўн[а]. (Чорны). ◆ Ігнась пачаў заўважаць, што між Лявонам і Довідам існуе нейкая непрыкметная сувязь, якую яны абодва ўтойваюць ад хатніх. (Чарнышэвіч). // Служыць для якой-небудзь мэты. ◆ Правілы існуюць для таго, каб іх выконвалі.
- Быць жывым; жыць (у 1 значэнні). ◆ — Жывеш? — Як бачыш, рухаюся, існую. А ты? — Дыхаю. Значыцца, таксама існую... (Лынькоў). // чым і на што. Здабываць сродкі для жыцця якім-н. чынам. ◆ Існаваць на сродкі бацькоў. // Жыць няпоўным жыццём, без радасці, без задавальнення. ◆ Калі бяссоннымі начамі Ля вокан сцежак не таптаў, — Хоць ты і быў тут, поруч з намі, Ты ўсё ж не жыў, а — існаваў. (Рудкоўскі).
Сінонімы правіць
Антонімы правіць
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэнні і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??
Пераклад правіць
|
|