валапюк
Беларуская
правіць
Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці правіць
ва-ла-пю́к
Назоўнік, мужчынскі род, неадушаўлёны.
Корань: -валапюк-.
Вымаўленне правіць
IPA: [valaˈpʲʊk]
Семантычныя уласцівасці правіць
Значэнне правіць
- адна з першых штучных моў, створаная ў Германіі ў 1879 годзе І.М.Шлейерам; яе меркавалі выкарыстаць у якасці адзінай сусветнай мовы ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
- перан. набор незразумелых слоў, тарабаршчына ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
Сінонімы правіць
- -
Антонімы правіць
- -
Гіперонімы правіць
Гіпонімы правіць
Халонімы правіць
Роднасныя словы правіць
| Блізкае радство | |
Устойлівыя словазлучэння і фразеалагізмы правіць
Этымалогія правіць
Паходзіць ад ??
Пераклад правіць
|
|